معنی دست خایان - جستجوی لغت در جدول جو

دست خایان

لغت نامه دهخدا

دست خوان

دستارخوان، سفره، سفرۀ بزرگ، دستمال سر سفره، نواله، دست خوان

فرهنگ فارسی عمید

دست یازان

(دَ)

صفت بیان حالت از دست یازیدن. رجوع به دست یازیدن شود

لغت نامه دهخدا

دست خائیدن

(بَ دَ)

دست خاییدن. گزیدن دست به دندان. رجوع به دست خاییدن شود

لغت نامه دهخدا

دست خاییدن

(گَ تَ)

دست گزیدن. به دندان گرفتن دست به علامت حسرت و پشیمانی. اظهار پشیمانی کردن. (دهار) :
دست خائی بعد ازآن تو کای دریغ
این چنین ماهی بد اندر زیر میغ.
مولوی.
همه نخلبندان بخایند دست
ز حیرت که نخلی چنین کس نبست.
سعدی.
همچنین مرد جاهل سرمست
روز درماندگی بخاید دست.
سعدی.
اگر این شکر ببینند محدثان شیرین
همه دستها بخایند چو نیشکر به دندان.
سعدی.
کسی کو آزمود آنگاه پیوست
نباید بعد از آن خاییدنش دست.
اوحدی (ده نامه)

لغت نامه دهخدا

دست خوان

(دَ خوا / خا)

سفره و دستار خوان. پیش انداز. دستار خوان. (از برهان) (از آنندراج) :
در سرای ملوک دست نیاز
سنت نان و دست خوان برداشت.
کمال الدین اسماعیل (از جهانگیری).
و رجوع به دستار و سفره شود، پیشگیر. سینه بند. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا